Zoals dat met alle fases bij zoonlief gaat, komen en gaan ze. Een van de fases die inmiddels bijna geen fase meer is – maar meer een gewoonte- is het verstoppen van spullen. De frequentie scheelt wel. Soms maakt hij er zo’n sport van dat we van alles kwijt zijn, volgende momenten missen we niet zoveel.

Het begon eigenlijk al jaren geleden. Met knuffels heeft zoonlief nooit zoveel gehad. Hij bonjourde ze dan ook altijd behendig achter zijn bed als het bedtijd was. Na een paar pogingen de knuffels ’s morgens weer in zijn bed te zetten, viel bij mij het muntje dat zoonlief wellicht gewoon geen knuffels in zijn bed wil. Zijn knuffels verhuisde naar zijn voorraadmand op zijn kamer en daar hadden ze hun nieuwe thuis gevonden.

Hoewel pluche knuffels aardig onschuldig zijn, ben ik weleens te laat op een afspraak gekomen omdat zoonlief mijn autosleutels had verstopt. Het halve huis moest op zijn kop, toen ik ze eindelijk achter het schoenenkastje in de gang vond. Voordeel van deze zoektocht was wel, dat ik andere voorwerpen tegenkwam die we al langer kwijt waren maar minder gemist werden.

Ook naar Luuk zijn telefoon hebben we eens een half uur gezocht. Gelukkig stond zijn beltoon aan, alleen erg zachtjes. Hij had iets van dertig gemiste oproepen van mij, toen we zijn telefoon onder de rugkussens van de bank vonden. Ver weggestopt.

Een halfjaar geleden toen we bij mijn schoonmoeder op bezoek waren speelde zoonlief lief met wat mandarijnen en een komkommer. Hij verzamelde ze bij elkaar en bracht ze van de bijkeuken naar bovenaan de trap. Hij was er zoet mee, en mijn schoonmoeder vond het geen probleem. ‘’Laat hem maar lekker’’ zegt ze altijd. Toen het tijd was om weer naar huis te gaan vonden we de mandarijnen wel terug, maar de komkommer was verdwenen. Op de bekende verstopplekjes was hij niet. Zoonlief lust wel komkommer, maar dat hij hem in zijn eentje helemaal opgegeten zou hebben, konden we ook moeilijk geloven. ‘’Ik kom hem vast snel wel tegen’’ had mijn schoonmoeder gezegd.

Niets was minder waar. Zelfs na een grote opruimbeurt in huis vond ze hem niet. Tot pas geleden. Een wonder dat de komkommer zelf nog niet was weggelopen want de frisse groene komkommer van een halfjaar geleden was veranderd in een verschrompeld bruin gedroogd goedje wat meer in de beurt kwam van een overleden slang. Dankbaar voor de folie waar hij in zat, waardoor verder leed ons bespaard is gebleven. Vindplaats? Achter de wasmachine.

Dit zijn maar een paar voorbeelden, ik kan er nog tientallen noemen. Opsteker van dit verhaal, alles komt uiteindelijk wel weer terecht.

Met zoonlief is het nooit saai in huis en heeft verstoppertje spelen een nieuwe dimensie gekregen!