Zusje is een pienter meisje. Ze leert snel en kan goed verbanden leggen. Dat heeft ze altijd al gehad. Vorig jaar begon ze rond Sinterklaastijd al vragen te stellen over de ‘echtheid’ van de Sint. Want sommige zaken waren toch wel raar en niet echt logisch te beredeneren volgens zusje. Ik had altijd wel mijn praatje klaar en kon haar daar wel mee ‘afschepen’.

Ik weet nog toen ik het grote geheim van Sinterklaas hoorde. Wát was ik teleurgesteld. Ik was erg benieuwd hoe zusje zou reageren als zij achter de waarheid zou komen…

Afgelopen zomer, op een van de warmste dagen van het jaar, pakte zusje haar slijm erbij en vroeg ze: ‘’ik twijfel aan Sinterklaas maar omdat ik slijm kreeg op pakjesavond, en ik van jou geen slijm mag dacht ik dat hij wel echt zou bestaan.’’ Ze haalt een hap adem en gaat verder: ‘’maar toch twijfel ik’’ zegt ze terwijl ze een vinger door het slijm prikt. Te veel dingen kloppen eigenlijk niet.’’

Ik voel dat dit het perfecte moment is om de waarheid te vertellen. Ze is zeven jaar en het verhaal mag wel boven tafel komen. Wat mij betreft een goede timing waarbij ze nog een half jaar heeft om het te laten bezinken voordat de Goedheiligman weer in het land is.

 “Wil je het echt weten?’’ vraag ik voorzichtig. ‘Ja!!’ zegt ze vol enthousiasme. Ik vertel het verhaal. Het hele verhaal. Ook dat Sinterklaas vroeger daadwerkelijk bestaan heeft en dat het een traditie is die we ieder jaar doorgeven aan onze kinderen. Dat het een kinderfeest is en dat ze het geheim nu weet, dit niet betekent dat al onze tradities nu zijn afgelopen. Dat we dat gewoon door kunnen zetten. Wel met iets minder cadeautjes en zonder schoen zetten omdat dat toch altijd wel veel spanning gaf, maar wel met pepernoten, chocoladeletters én de gezelligheid.

Ze is opgelucht. ‘’Eigenlijk verandert er dus weinig’’ zegt ze. ‘’Het leuke blijft en het spannende hoeft er niet meer te zijn.’’ Ik knik bevestigend.

Ineens schiet ze weer op van haar stoel met nog steeds de slijm door haar vingers glijdend. ‘’Wat zeggen we eigenlijk tegen mijn broer?’’

Ik: ‘’In sommige situaties volgen we jou en laten we je broer met jou meegaan. Soms volgen we je broer en moet jij met hem meegaan. In dit geval volgen we jou. We blijven Sinterklaas vieren omdat het gezellig is, een traditie. We hebben het fijn met elkaar en geven elkaar cadeautjes. Daar veranderd niets aan. Ook niet voor je broer. Laten we het met elkaar maar gaan beleven.’’ Dat vindt ze een goed idee.

Inmiddels is de Sint weer in het land, en volgen we trouw iedere avond het Sinterklaasjournaal. Dat het maar weer een gezellige tijd mag worden.